Süfyan ibn Abdullah əs-Səqafi deyir ki, mən dedim: «Ey Allahın elçisi, mənə İslamda elə bir söz de ki, o barədə səndən sonra heç kəsdən soruşmayım: Peyğəmbər (s.a.v.) dedi: Allaha iman gətirdim de, sonra doğru yolu tut»[1] Müslim rəvayət etmişdir.

Bu kişi Peyğəmbərdən (s.a.v.) ümumi məna kəsb edən xeyirli və faydalı, insanı nicata qovuşduran söz deməsini istədi. Peyğəmbər (s.a.v.) isə ona, Allaha iman gətirməyi əmr etdi. Bu iman, etiqad edilməsi vacib olan məsələləri əhatə edir. Misal olaraq bunları demək olar: iman etiqadları və əsasları, bununla bağlı olan qəlb əməlləri, Allaha itaət və tam razılıq, bütün bunları zahirdə və batində əks etdirmək, bu işdə davamiyyətli olmaq və ölənə qədər bu yolda qalmaq. Deyilən hədis uca Allahın bu ayəsi ilə eyni məzmun daşıyır: «Şübhəsiz: “Rəbbimiz Allahdır!” — deyən, sonra da düz yol tutan kəslərə (ölüm ayağında) mələklər nazil olub (belə deyəcəklər): “Qorxmayın və kədərlənməyin! Sizə vəd olunan Cənnətlə sevinin!» (Fussilət: 30). İman və düz yolun nəticəsi olaraq, bütün şər əməllərdən salamat olmaq, cənnəti qazanmaq və yaxşı işlərə nail olmaq göstərilmişdir.
Quran və sünnə dəlilləri dəlalət edir ki, iman, qəlbdə olan düzgün etiqadları və xeyirli işlərə rəğbət, pis işlərdən qorxu, xeyir istəmək, şərə nifrət etmək kimi qəlb əməllərini, həmçinin əzaların əməllərini ehtiva edir və bu əməlləri daim etmədikcə iman da kamil olmur.

[1] Müslim: ? 38. Tirmizi: ? 2410. İbn Macə: ? 3972. Əhməd: ? 3, 413. Darəmi: ? 2710.